ณ แห่งเดิม

' ใช่อยู่คนเดียว '

คุณค่าแห่งการเดินทาง

นานมาแล้วที่ฉันได้รับรู้เรื่องราวบอกเล่าอันหลากหลายเกี่ยวกับคุณค่าของการเดินทาง ทั้งจากการบอกเล่าของนักเดินทางหลาย ๆ คนที่ฉันได้มีโอกาสพบเจอ และจากเรื่องราวการเดินทางที่ถูกร้อยเรียงเป็นหนังสือหลาย ๆ เล่ม... สิ่งที่ฉันสามารถรับรู้ได้จากการถ่ายทอดประสบการณ์เหล่านั้นคือ...การเดินทางช่วยเปิดมุมมองของเราให้กว้างขึ้น และแน่นอน...สอนให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น


แต่สิ่งที่ฉันได้รับรู้ในตอนแรกนั้นก็เหมือนเป็นเพียงทฤษฎีที่ฉันยังไม่สามารถเข้าถึงและพิสูจน์มันด้วยตนเอง แม้ว่าฉันจะมีโอกาสเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางหลายแห่ง...นั่นอาจเป็นเพราะว่า ฉันยังเป็นเพียงแค่คนเดินทาง...ไม่ใช่นักเดินทาง


ช่วงเวลาเมื่อไม่นานมานี้...ฉันได้มีโอกาสออกเดินทางอีกครั้ง ด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องทำให้ลุล่วง และหัวใจที่แสวงหาความแปลกใหม่ในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย...ฉันพยายามเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ฉันได้สัมผัสในแต่ละวันเพื่อมาพูดคุยกับตัวเอง ฉันไม่รู้จะอ้างถึงอะไรดีนอกจากความโชคดีที่นำพาให้ฉันได้พบปะกับผู้คนและบรรยากาศของดินแดนอันมีมนต์เสน่ห์แห่งนั้น...


ณ ที่แห่งนั้น ฉันได้มีโอกาสหยุดพักเพื่อสำรวจจิตใจ ทบทวนความเป็นตัวเอง พบปะ แลกเปลี่ยน และสัมผัสกับสิ่งรอบตัวด้วยหัวใจ...นานพอที่จะทำให้ฉันพบมุมมองใหม่ ๆ และเรียกพลังของชีวิตกลับคืนมา...


ฉันอยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น... เรียนรู้ความเป็นปุถุชนมากขึ้น... เข้าใจตัวเองมากขึ้น... และพยายามเรียนรู้เพื่อจะเข้าใจคนอื่นให้มากขึ้นด้วยเช่นกัน


ฉันสัมผัสได้ถึงคุณค่าแห่งการเดินทาง และเข้าใกล้ความรู้สึกของนักเดินทางได้มากขึ้น... แม้วันนี้ฉันจะยังเป็นเพียงนักฝึกเดินทาง แต่ฉันก็หวังว่า...ฉันจะมีชีวิตและมีหัวใจเป็นนักเดินทางในสักวัน...


และหวังอยู่เสมอว่า...เราจะมีโอกาสเดินทางร่วมกันอีกครั้ง


ด้วยรัก...
ใบไม้หัวใจเสรี

หยัดอยู่

"หยัดอยู่"
อ. เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

เติมสีฟ้าอีกนิดนะทะเล
แล้วจะเห่ลมให้ระลอกคลื่น
หลับอยู่ในความฝันทั้งวันคืน
ฉันอยากชื่นฉ่ำประกายกับสีฟ้า

เติมสีเขียวอีกนิดนะแผ่นดิน
แล้วจะรินฝนล้างฝุ่นหมอกฝ้า
ฉันอยากเห็นความเขียวเต็มสายตา
เมื่อยามฉันตื่นมาพบความจริง

ขอฟังเสียงนกหน่อยได้ไหม
มาร้องเพลงแห่งไพรให้สรรพสิ่ง
ท่านกลางกาลเวลาถูกทอดทิ้ง
ที่ป่าเถื่อนเกลื่อนกลิ้งอยู่รอบกาย

ขอดอกไม้บานหน่อยนะดอกไม้
แล้วจะให้ผีเสื้อมาฟ้อนส่าย
ฉันอยากเห็นสีสันพรรณราย
มาต้อนรับรุ้งสายวสันตฤดู

หยุดประเดี๋ยวได้ไหมพายุร้าย
หยุดส่งสายสุนีบาตมาข่มขู่
กัมปนาทกราดเกรี้ยวอันเกรียวกรู
เพื่อสักครู่เจ้าจะหลั่งซึ่งฝนริน

เติมความรักสักหน่อยนะหัวใจ
เติมความหวังให้ไกลอย่าให้สิ้น
เพื่อหยัดอยู่สู้ท้าเถื่อนธรนินทร์
เพื่อแผ่นดินจะงดงาม...ด้วยความรัก

ความรู้สึกงดงาม...ไม่เคยเก่าไปกับกาลเวลา

เราชาวผลิใบขอขอบคุณผู้ริเริ่มนำพาในการก่อตั้งกลุ่ม ที่ปรึกษากลุ่มผลิใบทุกท่าน และอาจารย์ผู้ประคับประคองดูแลพวกเรามาโดยตลอด...สิ่งต่าง ๆ ที่ทุกท่านได้มอบให้แก่พวกเราจะเป็นความงดงามตราตรึงอยู่ในใจเราตลอดไป


และขอขอบคุณ ที่ทำให้เรารู้ว่า...ยังมีกำลังใจอีกมหาศาลที่ทุกท่านพร้อมที่จะแบ่งปันให้แก่พวกเรา ทั้งยังมีดวงตาอีกหลายคู่ที่คอยเฝ้ามอง...ส่งพวกเราสู่หนทางแห่งความสำเร็จ...


ถ้อยคำขอบคุณมิอาจสื่อความรู้สึกทั้งหมดที่อยู่ในใจได้ หากแต่เป็นเพียงตัวแทนของทุกความรู้สึกที่เราใช้ใจสื่อถึงกันและกัน...เสมอมา


และนี่คือบางส่วนของความปรารถนาดีที่เราได้รับจากค่ายที่เกิดขึ้นอีกครั้ง


พี่ต้อม...วิถี ติยะบุตร
สวัสดีทุกคนครับ ขอให้มีความสุขในการอยู่ค่ายนะครับ จงมีความสุขความเจริญและทำงานอย่างที่มุ่งหวัง ขอให้ศรัทธาในการทำงาน และขอให้น้องๆ โชคดีนะครับ


พี่นัท... นรรถฐิยา ผลขาว
พี่นัทก็ขอให้น้อง ๆ ตักตวงเอาประสบการณ์ เอาสิ่งที่ดี ๆ จากค่ายนำมาประยุกต์ใช้ นำมาเป็นข้อคิดดี ๆ ในการดำเนินชีวิต แม้มันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่สิ่งที่อาจารย์แพง และพี่ ๆ ได้มอบให้มันคงมีแต่สิ่งดี ๆ นั้นแหละที่พี่นัทอยากให้น้อง ๆ รับรู้ และเก็บมันเอาไว้ คงไม่นานเราคงได้พบเจอกันอีกแน่นอน และพี่นัทก็ขอให้พี่ ๆ ทำงานอย่างมีความสุข... ค่ายมีมนต์เสน่ห์ที่หล่อหลอมให้เรามีกลุ่มผลิใบ พี่นัทก็เป็นกำลังใจให้พี่เลี้ยงทุกคนนะคะ


พี่รัตน์...มณีรัตน์ จันทลักษณ์
สวัสดีเด็ก ๆ และพี่ ๆ ผลิใบทุกคนนะครับ คิดถึงทุกคนนะครับเวลาที่ไปค่ายจะพากันนั่งดูดาวกัน ก็ทำให้คิดถึงว่าดาวบนท้องฟ้าตกทุกวัน แต่มันก็ไม่มีวันหมด มันยังวาวแวว ส่องแสง อยู่เช่นเคย ยังมีดวงตาที่คอยดูเราอยู่ ดูความเสียสละ งดงาม มันเป็นช่วงหนึ่งที่มีความหมายและงดงาม ทุกคนที่มาค่ายนี้ก็คงเป็นคนที่เสียสละ และตั้งใจมา โอกาสหน้าเราคงได้พบกันขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ นะครับ


ท่าน ผอ.หมู...พินิจ คาดพันโน
อิจฉาคนที่ได้ไปค่ายเน้อ ให้เก็บเอาความรู้ บรรยากาศ ซึมซับเอา มันหายากมากเลยบรรยากาศแบบนี้ ถ้าใครไม่ทำบุญมามากไม่ได้มาค่ายนี้นะ ..คึดฮอดทุกคนครับ


พี่เล็ก...พนมวรรณ คาดพันโน
ค่ายเป็นสิ่งสวยงาม ค่ายจะเป็นตัวหล่อหลอมให้เราไม่เหมือนใคร ให้เรามีเอกลักษณ์ ให้มีความคิดทำเพื่อคนอื่น
ทำงานอย่างมีความสุข พี่เล็กก็หวังว่าค่ายแห่งนี้จะหล่อหลอมให้เด็ก ๆ เป็นพลเมืองที่ดี ทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าเรื่องส่วนตัว ค่ายเป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิต หล่อเลี้ยงชีวิตที่ทำให้เรามีความสุข ในอนาคตข้างหน้าน้อง ๆ อาจจะไปเจออุปสรรคต่าง ๆ แต่เราก็จะผ่านพ้นไปด้วยดีเพราะเราจะใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา ขอให้น้องๆเป็นเหมือนดั่งดอกไม้ที่กำลังแตก ผลิ กิ่งก้าน ใบ เติบโตในโลกที่สวยงามเหมือนชื่อ กลุ่มผลิใบ